Pleisters plakken en noodverbandjes aanleggen. Daar ben ik mijn dagelijkse werk meer mee bezig dan ik zou willen. Een bruggetje naar ons ziekenhuis is dan snel gemaakt. Onze gemeente heeft samen met de gemeente Heerenveen laten onderzoeken wat de gevolgen zijn voor de samenleving als de ziekenhuizen in Sneek en Heerenveen zouden sluiten. Eén conclusie is zo helder als glas: het is een moeilijke keuze, een hele operatie.

Er zijn de afgelopen jaren veel onderzoeken en rapporten verschenen over dit onderwerp. Toch zijn er maar weinig wetenschappelijke beschrijvingen van voor- en tegens- van spreiding en concentratie in de (acute) zorg. Daar komt bij dat elke regio anders is. Het is dus geen simpel afvinklijstje. Daarom hebben we ons eigen onderzoek laten doen naar de impact in Fryslân. Opnieuw werd duidelijk hoe belangrijk het is om pas besluiten te nemen als het hele plaatje duidelijk is. Zonder de scherpte te verliezen of te belanden in gepolder.

Ik ben geen arts. En geen verloskundige. Of de baas van het ziekenhuis. Maar zo langzamerhand heb ik wel zicht op een paar keuzes die we moeten maken. Ten eerste, een fusie is wat anders dan het sluiten van een ziekenhuisgebouw. Wat mij betreft liggen er kansen in goede samenwerking, het kiezen van specifieke zorg per locatie en het slim en scherp (ver)delen van personeel over zorglocaties. Kortom, eerst in verbinding en dan pas praten over stenen.

Sluiten we de kazerne als er te weinig branden zijn?

Daarnaast ben ik voor beschikbaarheidsfinanciering. Dan krijgt het ziekenhuis een vergoeding voor het aantal bedden, ongeacht of deze allemaal bezet zijn. Vergelijk het met de brandweer. Die krijgt toch ook geen geld per brand? We besluiten toch ook niet om de brandweerpost in Workum of IJlst te sluiten omdat ze daar te weinig brand hebben? Waarom dan wel de keuze om bij te weinig zorgvolume (de hoeveelheid zorg die nodig is) een ziekenhuis sluiten? Wat mij betreft is de zorg een publiek goed, net als de brandweer dat is.

Bespreek de gevolgen van een sluiting van een ziekenhuis vóór en mét de regio, en heb het dan niet alleen over de hoeveelheid zorg, de kosten en aanrijtijden (de tijd dat de ambulance met de hulpverlener daadwerkelijk ter plekke is bij je thuis of bij het ongeluk). Als gemeente zijn we er voor onze inwoners en willen hierover meebeslissen. Burgemeesters hebben handvaten nodig van het rijk om in te kunnen grijpen als zorgpartijen met dit soort ideeën komen waarvan wij denken dat ze de leefbaarheid, bereikbaarheid en publieke betaalbaarheid raken.   

We gaan er niet over maar we zijn er wel van!

Tot slot, we gaan er niet over maar zijn er wel van! Het is niet aan de gemeente om mee te stemmen in de bestuurskamer van een ziekenhuis. Maar als we de grote gezondheidsopgave voor Fryslân niet met elkaar oppakken, dan wordt het simpelweg pleisters plakken. Of zelfs noodverbandjes aanleggen. Daarom ga ik in de gesprekken niet voor middelmatigheid. En ben ik tot in de tenen overtuigd dat we samen moeten optrekken.